Petersburg – Wenecja Północy cz. III
Sobór świętego Izaaka Dalmatyńskiego
Potocznie nazywany Soborem Izaakiewskim jest największą świątynią prawosławną w Petersburgu.
Pod względem wielkości, Sobór Św. Izaaka, jest drugą świątynią kopułową w Rosji, a na świecie czwartą. Historia Soboru sięga czasów Cara Piotra I – w latach 20. XVIII wieku powstał pierwszy gmach, niestety w wyniku pożaru, w 1763 roku, spłonął. Zgodnie z dekretem Katarzyny II w tym samym miejscu rozpoczęto budowę kolejnego soboru – budowa nigdy nie została ukończona. Dopiero po blisko pół wieku wznowiono prace nad budowlą, zachowując powstałe już wcześniej elementy.
Budowa Soboru, który po dziś dzień możemy oglądać, trwała 40 lat. Prace rozpoczęto w 1818 roku według projektu francuskiego architekta Auguste de Montferranda.
Świątynia może pomieścić blisko 14 tysięcy wiernych. Budowla została zwieńczona kopułami pokrytymi 100 kg czystego złota – promień największej ma 11 metrów. Sobór ma 101,5 m wysokości, 97,6 m szerokości oraz 111,2 m długości.
MIEDZIANY JEŹDZIEC
” Petro Primo Catharina Secunda MDCCLXXXII ”
” Piotrowi Pierwszemu Katarzyna Druga, roku 1782 „
Autorem pomnika był Étienne Maurice Falconet, francuski rzeźbiarz. Propozycję wykonania pomnika Falconet otrzymał od carycy Katarzyny II w roku 1766. Prace nad monumentem trwały blisko 14 lat, 7 sierpnia 1782 roku oficjalnie odsłonięto pomnik Piotra I. Całkowita wysokość pomnika wraz z cokołem wynosi 13 metrów, z czego brązowy odlew posągu mierzy 6 metrów. Cokół określany jest jako Kamień Grzmotu.
PLAC PAŁACOWY
Znajduje się w samym centrum Petersburga. Powierzchnia całkowita placu to blisko 6 tysięcy m². Cesarz Rosji Aleksander I zlecił budowę Budynku Głównego Sztabu Generalnego. Car uważał Plac Pałacowy jako idealne miejsce ku czci zwycięstwa Rosji nad wojskami napoleońskimi.
Kolumna Aleksandrowska
„Aleksandrowi I – wdzięczna Rosja”
Autorem Kolumny mierzącej 47,5 metra jest francuski architekt Auguste de Montferrand. Inicjatorem przedsięwzięcia był car Mikołaj chcąc uczcić zwycięstwo cara Aleksandra i armii rosyjskiej nad Napoleonem Bonaparte i jego Wielką Armią.
Na szczycie usytuowany został wykonany z brązu anioł trzymający krzyż łaciński oraz depczący węża. Wąż symbolizuje Napoleona i jego wojska, natomiast anioł trzymający krzyż oznacza Rosję ratującą Europę od zła.
Główny Sztab
Gmach Głównego Sztabu jest kolejnym symbolem zwycięstwa Rosji nad wojskami Bonaparte. Powstał z inicjatywy cesarza Rosji Aleksandra Nad arką znajduje się Figura Sławy w rydwanie zaprzężonych w sześć koni.
Główny sztab mieści się na Placu Pałacowym, kształtem przypomina łuk mierzący ponad 500 metrów długości. Jego Wschodnie Skrzydło or roku 1989 należy do Ermitażu.