Uzdrowiska na Litwie
Walory przyrodnicze kraju litewskiego wyróżniają się cudownymi mocami, dzięki którym można czerpać wiele korzyści zdrowotnych, a nawet wyleczyć wiele schorzeń, czy po prostu polepszyć samopoczucie. Źródła lecznicze zostały już odkryte przed kilkoma wiekami, kiedy to na terach Birsztan i Druskiennik odpoczywali i polowali litewscy władcy.
Na przełomie XIX-XX wieku najpopularniejszym uzdrowiskiem w Europie Wschodniej były Druskienniki. Zjeżdżali się tam zamożni ludzie z Polski, Rosji oraz innych okolicznych państw. W 2003 roku zostało ono uznane jako najlepsze uzdrowisko balneologiczne w Europie. Kurort może pochwalić się doskonałymi warunkami klimatycznymi oraz walorami krajobrazowymi. Druskienniki swoją sławę zawdzięczają licznym zasobom borowiny oraz leczniczych wód mineralnych.
Od jakiegoś czasu dużą popularnością cieszy się niewielkie uzdrowisko Birsztany o charakterystyce borowinowej. Leży ono na obszarze Parku Regionalnego Zakoli Niemna, które jest jednym z najciekawszych pod względem krajobrazowym na Litwie. Miejscowość ta uzyskała status uzdrowiska w 1970 roku, mimo że kurort istniał już od 1846 roku. Birsztany słyną ze swoich wod mineralnych o doskonałych właściwościach leczniczych. Dodatkowo okoliczne piękne tereny zachęcają do uprawiania aktywnej turystyki pieszej, rowerowej czy wodnej, a zimą także narciarskiej.
Innymi znanymi kurortami na Litwie są także Palanga oraz Neringa. Ten pierwszy charakteryzuje się wyjątkowym mikroklimatem oraz długimi piaszczystymi plażami otoczonymi wydmami, które co roku przyciągają rzesze turystów i kuracjuszy. Pierwotnie była to niewielka osada rybacka, która na przestrzeni wieków stała się ważnym portem handlowym oraz modnym kurortem. Swego czasu wypoczywała tu litewska elita polityczna i artystyczna. Obecnie działają tu renomowane sanatoria i ośrodki rehabilitacyjne, gdzie skutecznie leczone są różne schorzenia.
Uzdrowisko Neringa jest miastem, które obejmuje całą litewską część Mierzei Kurońskiej. Jest to wąski półwysep o długości 98 km, wciśnięty pomiędzy Zalew Kuroński a Morze Bałtyckie. Północna jego część należy do Litwy, zaś pozostała do Rosji (Obwód Kaliningradzki). Cechą charakterystyczną Mierzei Kurońskiej są piaszczyste wydmy, które są najwyższe w całej północnej Europie. W 2000 roku Mierzeja została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO, jako jeden z najpiękniejszych rezerwatów krajobrazowych w Europie.